Treści bloga, zawierające opisy papuzich zachowań i sposoby postępowania z nimi, odnoszą się wyłącznie do tzw. papug do towarzystwa.
Zachowania ptaków trzymanych w parach i wolierowych stadach są odmienne i nie można do nich stosować opisanych tu metod.

Reklama

Zabrania się kopiowania i rozpowszechniania treści bloga bez wiedzy i zgody autora.

24 lipca 2018

Jak wychować papugę?

Otrzymałem ostatnio zapytanie od widza Papuziej Telewizji: "Planuję zakup ary. Czy mógłby mi Pan opowiedzieć, jak wychować papugę?"  W stosunku do psa takie zapytanie byłoby dla każdego oczywiste. Kupujemy zwykle szczeniaka, którego trzeba odpowiednio wytresować lub choćby tylko "ułożyć", żeby przychodził na zawołanie. Jednak w przypadku papug wiele osób nie wyobraża sobie, że one też wymagają wychowania.  Oczywiście, nie wiem, jak nasz widz rozumie słowo "wychować", bo w przypadku papug duże znaczenie mają dwa etapy wychowania. Zwykle kupujemy już w jakiś sposób wychowane papugi. Wychowują je naturalni rodzice, wykarmiając w gnieździe w wolierze lub ludzie, stosując sztuczny wychów. Ale oczywiście późniejszy proces kształtowania osobowości papugi lub korygowania pewnych zachowań też trzeba nazwać wychowaniem. Nie chcemy przecież wychować papuziego terrorysty. A więc po kolei:

Etap 1 - oswajanie (konieczny tylko w przypadku papug wykarmionych przez naturalnych rodziców)

Kiedy papuga przestaje być już pisklęciem, a staje się młodym "podlotkiem", postępujemy w zależności od tego, jak była do tej pory wychowywana. Ręcznie wykarmiona papuga jest ufna w stosunku do każdego człowieka. Ale jeśli była wychowana przez naturalnych rodziców, to trzeba ją oswoić. Zapraszam na film "Jak oswoić papugę z dotykiem?":


i do lektury moich artykułów na temat oswajania papug:
"Jak oswoić papugę. Część 2"
Nie każdy ma predyspozycje do oswajania, szczególnie dzieci. W takim przypadku lepiej kupić papugę ręcznie wykarmioną, której nie trzeba oswajać. Ponadto, zwykle wychowane przez własnych rodziców, a dopiero później oswojone papugi akceptują tylko jednego opiekuna – tego, który je oswajał – i mogą być problemy, jeśli np. z jakichś powodów musimy oddać je na pewien czas pod opiekę osobie, której nie znają.
 
Trzeba też wiedzieć, że nie wszystkie papugi można oswoić. Ważny jest ich wiek i gatunek. Zapraszam na film o tym, do jakiego stopnia można oswoić pojedynczą papugę, a do jakiego w parze lub grupie oraz (w 2-giej części filmu) do jakiego wieku najlepiej zacząć oswajać poszczególne gatunki, a po przekroczeniu jakiego nie powinno się już tego robić:
 

A to fragment ostatniego filmu o tym, do jakiego wieku najlepiej zacząć oswajać poszczególne gatunki:
 
 

Może przyda się też film, w którym mowa nie tylko o tym, jakich papug nie powinno się oswajać, ale i o tym, co wtedy zrobić:
 
 
 
Ale nie tylko wiek jest tu wyznacznikiem. Zapraszam do lektury mojego artykułu "Jakich papug nie da się oswoić", a szczególnie na polecane w nim filmy "Nie kupuj papugi z woliery":


i "Nie kupuj papugi z papugarni": 
 


Warto zapoznać się też z artykułem "Matematyka a zakup papugi".

Ale są i ludzie, którzy chwalą się tym, że oswoją każdą papugę, w każdym wieku. Ręczny wychów, jaki on by nie był, nazywają łamaniem psychiki. Nie rozumieją, że oswajanie takiej nieoswajalnej papugi to właśnie łamanie jej psychiki. Pewnie też bym to potrafił. Ale uważam, że w niektórych przypadkach jest to dręczenie zwierzęcia i po prostu nie powinniśmy tego robić. Każdy postęp w oswajaniu takiej papugi odbywa się kosztem jej ogromnej traumy. Miejscem dla starszych nieoswojonych papug jest woliera hodowlana.

lub
Etap 1 - ręczny wychów (tylko w przypadku sztucznego wychowu)

Zwykle robią to hodowcy i kupuje się papugę już wykarmioną. Ja nie jestem zwolennikiem tego, aby każdy sam wychowywał ręcznie swoją papugę. Uważam, że lepiej zostawić to fachowcom. Ale jeśli ktoś musi sam wychować pisklę, bo zostało ono odrzucone przez rodziców, to zapraszam do lektury moich artykułów:  "Ręczny wychów - jak to się robi"
oraz do obejrzenia filmów:

 
 
 
 


 
 

W moich tekstach i filmach przekonuję, że trzeba mieć do tego bardzo duże doświadczenie i odpowiedni drogi sprzęt, bo każdy błąd może spowodować śmierć ptaka. 
Zakup inkubatora do jaj w celu ich inkubacji jest nieopłacalny w przypadku jedno- czy nawet kilkukrotnej inkubacji jaj papużek falistych czy nimf. A odbieranie rodzicom na wpół opierzonych piskląt to ogromny stres zarówno dla rodziców, jak i dla młodych papug, który odciśnie piętno na ich późniejszym życiu.
No, i nie wierzcie hodowcom, że jeśli sami wykarmicie papugę, to ona się do Was bardziej przywiąże. Nic bardziej mylnego. Pamiętajcie, że ze zbyt młodymi pisklętami w okresie ręcznego wychowu nie należy nawiązywać żadnych relacji. Ptaki w tym czasie nie są przygotowane na przyjmowanie bodźców z otoczenia, a "bombardowanie" ich nimi powoduje tylko deformacje psychiczne, które po pewnym czasie mogą objawiać się neurotycznym i agresywnym zachowaniem.
 
Dlatego przestrzegam, żeby kupić prawidłowo ręcznie wykarmioną i już samodzielną. Przekonajcie się, jakich problemów może Wam przysporzyć zakup niesamodzielnej papugi oglądając film:

 

Zakupiona papuga powinna przynajmniej już od 1-2 tygodni sama przyjmować pokarm. Dlaczego to jest ważne wyjaśniłem w filmie: 
 
 


Etap 2 - dobre wychowanie (konieczny w każdym przypadku)

Bez względu na to, czy papuga była wykarmiona przez człowieka, czy przez naturalnych rodziców i oswojona, trzeba też zadbać o jej późniejsze wychowanie. Proszę jednak pamiętać, że jeśli 1-szy etap był przeprowadzony nieprawidłowo, może to utrudnić lub nawet uniemożliwić dobre wychowanie opisane w etapie 2-gim.
A tu zapraszam do lektury artykułu "Dobre wychowanie" i do obejrzenia dwóch części filmu zrealizowanych na jego podstawie:





Są one niejako kontynuacją starego filmu "Nie pozwól kakadu wejść sobie na głowę". Problem ten dotyczy to nie tylko kakadu. Owszem niektóre gatunki papug są bardziej uległe, a inne mniej. W tym filmie wystąpił właśnie ten gatunek, bo należy on do papug, które wymagają opiekunów o wyjątkowo silnej osobowości.



Może przyda się też artykuł artykuł "Czy i jak karać" oraz filmy "Papugi nie muszą być hałaśliwe":

 
 
i "Nie wychowuj papuziego terrorysty":


Tematykę agresji i dominacji rozwinąłem w późniejszych filmach, w których spróbowałem wyjaśnić przyczyny agresji u papug i podpowiedzieć, jak jej zaradzić. Bywa, że papugi stają się nadpobudliwe, a co za tym idzie agresywne z powodu nieodpowiedniej diety:
 
 
lub złego wychowania:
 
 
 
Przyzwyczajenie papugi do "złego dotyku" w okresie, kiedy papuga jest jeszcze niedojrzała, skutkuje tym, że w okresach podwyższonej aktywności hormonów (podczas dojrzewania i w okresach lęgowych) domaga się od nas tego dotyku, a kiedy nie rozumiemy o co jej chodzi lub kiedy nie potrafimy posunąć się dalej (bo tego nigdy nie będziemy potrafić), odzywa się w niej frustracja i agresja.





Papugom nie wolno pozwalać na to, co jest nam niemiłe, bo w przeciwnym razie te zachowania będą się utrwalały i pogłębiały. Papugi sprawdzają nas, na co mogą sobie pozwolić i jeśli im na to pozwolimy, to będą posuwać się dalej. Przyczynę tego wyjaśniłem w filmie "Hierarchia u papug i czy nasi pupile usiłują nas zdominować". Trzeba wiedzieć, że papugi mają agresję w genach. W papuzich stadach panuje hierarchia i każdy osobnik musi walczyć o swoją pozycję. Nie możemy dopuścić, aby w naszym "stadzie" to papuga była w hierarchii nad nami. Nie chcemy przecież mieć w domu papuziego terrorysty. Dlatego tak ważne jest odpowiednie wychowanie, o czym była mowa wcześniej.



Powyżej przedstawiłem Państwu moje metody na dobre wychowanie papug. Ale chciałem też zaprosić na filmy, w których zobaczycie, jak podchodzą do tego inni. Na przykład amerykańska  treserka i behawiorystka stosuje metody oparte na pozytywnym wzmocnieniu, których nie da się nazwać inaczej, jak tylko tresurą. Czy są dobre, czy złe - oceńcie sami:





 
 
(Artykuł uzupełniony o powstałe później filmy)

1 komentarz :

  1. Drodzy Czytelnicy,
    rozpoczynając przed kilkoma laty pisanie tego bloga, nie przypuszczałem, że prezentowana tematyka spotka się z tak ciepłym przyjęciem i zyskam aż tak liczne grono czytelników. Zainteresowanie moimi tekstami przełożyło się na rosnącą lawinowo ilość zapytań i próśb o porady. Niestety, doba ma tylko 24 godziny i zaczyna mi już brakować czasu na życie i obowiązki zawodowe. Dlatego, z żalem, zmuszony jestem wstrzymać dalsze komentarze. Wybaczcie, proszę, i szukajcie odpowiedzi na nurtujące Was problemy w opublikowanych artykułach i wśród udzielonych już przeze mnie odpowiedzi. Zapraszam też wszystkich serdecznie na filmy poradnikowe na PAPUZIEJ TELEWIZJI http://youtube.com/c/papuziatelewizja gdzie staram się, w miarę możliwości, pomagać zespołowi Papuziej TV odpowiadać na komentarze widzów.

    OdpowiedzUsuń